«Τον πιο παλιό καιρό, προ Κατοχής, οι μαθητές έγραφαν "Εν Ερημοκάστρω, . . . " όταν ξεκινούσαν κάτι να γράψουν στο σχολικό τετράδιο. Οι Θεσπιές, ήρθαν αργότερα ως κάτι πιο επίσημο κι αρχαιοπρεπές κι ήταν μια ονομασία πληθυντική, διότι κάλυπτε όλο αυτό που ήταν ο τέως Δήμος Θεσπιών, και τα τέσσερα άλλα χωριά πλην Ερημοκάστρου. Όπως ακριβώς και στην αρχαιότητα. Εκεί πίσω στη δεκαετία του '60 εμείς ξεκινούσαμε τις εκθέσεις με το "Εν Θεσπιαίς, κλπ.". Δεν καταλαβαίναμε την δοτική πτώση αλλά τη γράφαμε. Η δοτική αυτή είναι μια πτώση που τώρα δεν χρησιμοποιούμε αλλά κατά τα άλλα είναι μια χρήσιμη πτώση.
Με ξάφνιασε αυτή η ανορθογραφία του τίτλου του ιστολόγιου σου. Είναι απλώς λάθος ή είναι κάτι άλλο σημειολογικό;
Θα μπορούσε μήπως να είναι ένα παράγγελμα "Εν" όπως το "Εν-δυό" του βηματισμού των παρελάσεων ή το αριθμητικό, στην απαρίθμηση των θεμάτων και στη συνέχεια να είναι το "Θες; Πιές!", διότι από πιόμα και κυρίως κρασοκατάνυξη άλλο τίποτα . . .εν Θεσπιαίς!»
Απόσπασμα από το σχόλιο του συντοπίτη Έρμου Καστριώτη.
Οφείλω να συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις σου φίλε μου Έρμε Καστριώτη. Σε καμμιά περίπτωση ο τίτλος δεν είναι «κάτι άλλο σημειολογικό». Γράψε λάθος. Το διορθώνω για να μη μου λες μετά…:
Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.
Η ορθογραφία ήταν πάντα ένα δύσκολο μάθημα. Ιδιαίτερα την εποχή με τη ψιλή και τη δασεία, την οξεία τη βαρεία και τη περισπωμένη που μάλλον εσύ δεν πρόλαβες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τους τόσους κανόνες, μου έμεινε εκείνο το γνωστό του Μουφλουζέλη πως “η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται όταν η λήγουσα είναι μακρά”. Σκεφτόμουν κάποτε να γράψω κάτι για την τρομοκρατία της ορθογραφίας. Πρέπει να γράφουμε πάντα σωστά; Ποιος ρυθμίζει εντέλει την ορθογραφία; Γιατί πρέπει να θεωρούμε λάθος το “λάθως”; Και για τα πιο δικά μας, είναι εντέλει το “εν Θεσπιές” λάθος; Ίσως κάποια άλλη στιγμή μιλήσουμε και για αυτά. Κυρίως για την αγωνία των σοφών μη τυχόν και φτωχύνει η γλώσσα μας με τη χρήση των “γκρίκλις”.
Για τη δική σου τυπική ανορθογραφία, προφανώς και δεν ήταν ούτε είναι στις προθέσεις μου να σου κάνω τον δάσκαλο. Μάλλον προσπάθησα να ανοίξω τη συζήτηση με κάτι από τις αναμνήσεις μου. Πρέπει μάλιστα να σου πω ότι το σχόλιο μου στο δεύτερο μέρος ήταν μάλλον μια αποτυχημένη προσπάθεια χιούμορ. Τέλος πάντων.
Αισθάνομαι κάπως άσχημα διότι “πείστηκες” από το σχόλιο μου κι έκανες “πολιτικαλι κορεκτ” τον τίτλο του ιστολογίου σου. Ίσως δεν έπρεπε. Σου εύχομαι παρόλα αυτά το “εν Θεσπιαίς” να γίνει μια “ανορθογραφία” ευαισθησίας στον δήθεν “ορθολογισμό” και στο “σωστό” που μας κυκλώνει. Και κυρίως να αντέξεις και να μη συμμορφωθείς προς τα υποδείξεις. Καλή συνέχεια!
Φίλε Έρμε Καστριώτη σε ευχαριστώ πολύ για την υποδοχή. Ομολογώ ότι έχω ένα θέμα με την ορθογραφία. Η παρέμβασή σου ήταν πολύ σωστή γιαυτό και διόρθωσα τον τίτλο του blog. Κατά τα άλλα η επιστροφή στο χωριό δεν είναι ήττα αλλά αρχή νέων δραστηριοτήτων.
ΔιαγραφήΌσο για το «κουτί του Μπου» αρκέσου στο ότι είναι το πιο πολύτιμο που έχουμε στη ζωή μας, εγώ και ο καθένας μας.